Duurzaamheid in aquacultuur betekent dat we vissen kweken op een manier die goed is voor het milieu, de dieren en de mensen. We streven ernaar de impact op ecosystemen te minimaliseren, de gezondheid van vissen te waarborgen, en eerlijke arbeidsomstandigheden te garanderen. Denk hierbij aan zaken zoals het verminderen van watervervuiling, het gebruik van duurzame visvoerbronnen, en het voorkomen van ontsnappingen van gekweekte vissen in de natuur. Een voorbeeld is het gebruik van kweekvijvers die het water filteren en hergebruiken, waardoor de impact op het milieu kleiner is. Andere duurzame methoden zijn het kweken van vissoorten die minder afhankelijk zijn van wild gevangen vis als voer, zoals tilapia en karper. De keuze voor duurzame praktijken is cruciaal voor het voortbestaan van aquacultuur.

Ethiek speelt een belangrijke rol in aquacultuur. We moeten ons afvragen: Hoe zorgen we voor het welzijn van de vissen? Hoe voorkomen we lijden? Ethische aquacultuur houdt in dat we zorgen voor voldoende ruimte voor de vissen, een gezonde leefomgeving, en stress minimaliseren. Dit kan bijvoorbeeld door het monitoren van de waterkwaliteit, het vermijden van overbevolking in de kweekbakken, en het vermijden van onnodige behandelingen. Het welzijn van de dieren is niet alleen een morele verplichting, maar draagt ook bij aan een gezondere en efficiëntere productie. Denk aan vis die stress ervaart; die groeit minder goed en is vatbaarder voor ziektes.

Certificeringen zoals de Aquaculture Stewardship Council (ASC) zijn belangrijk om consumenten te laten zien dat een viskwekerij duurzaam werkt. ASC stelt strenge eisen aan factoren als waterkwaliteit, visvoer, en het welzijn van vissen. Als een kwekerij voldoet aan deze eisen, krijgt het een ASC-certificaat en mag het het ASC-logo op zijn producten zetten. Dit helpt consumenten bij het maken van bewuste keuzes en stimuleert kwekerijen om duurzame praktijken te volgen. In Nederland zien we steeds meer ASC-gecertificeerde visproducten in de supermarkten. Een ander voorbeeld is het Global GAP certificaat.

De toekomst van aquacultuur in Nederland ziet er veelbelovend uit. We zien een groeiende vraag naar vis, terwijl de druk op de wilde visbestanden toeneemt. Er wordt steeds meer geïnvesteerd in innovatieve technieken, zoals recirculatiesystemen (RAS) en aquaponics. RAS maakt het mogelijk om vis te kweken in gesloten systemen, met minimale waterverspilling. Aquaponics combineert aquacultuur met hydrocultuur (planten kweken zonder aarde), wat leidt tot een efficiënter gebruik van grondstoffen. Er zijn ook uitdagingen, zoals de hoge kosten van investeringen, de behoefte aan gekwalificeerd personeel, en de concurrentie met andere sectoren. De Nederlandse overheid stimuleert duurzame aquacultuur, bijvoorbeeld door subsidies voor innovatieve projecten.